Σε μια χρονιά όχι πολύ σπουδαία για το χώρο του animation το sequel της ταινίας "Εγώ ο Απαισιότατος" ξεχωρίζει με μεγάλη ευκολία .Με την επιτυχία να την έχουν στο τσεπάκι τους τα στούντιο της Universal ήταν θέμα χρόνου μέχρι να βλέπαμε και συνέχεια. Εντάξει, "λίγο" καθυστερημένα για εμάς ( 20/7 USA και 10/10 GR) αλλά να μου πεις Ελλάδα είμαστε ...
Ο Gru (Steve Carell) έχοντας αφήσει πίσω το εγκληματικό παρελθόν του και κάνει μία οικογενειακή ζωή. Για να τα βγάλει πέρα παρασκευάζει μαρμελάδες με την βοήθεια του συνεργάτη του Dr.Nefario (Russell Brand) και φυσικά των μικρών αδέξιων Minions.
Όλα κυλάνε ήσυχα μέχρι που κάνει την εμφάνιση του ένας σούπερ-κακός με άγνωστη ταυτότητα και κλέβει μια επικίνδυνη χημική ουσία. Τότε οι άνθρωποι της μυστικής υπηρεσίας Anti-Villain League δεν χάνουν την ευκαιρία και στέλνουν την πράκτορα Lucy (Kristen Wiig) να φέρει τον Gru ώστε να τον πείσουν να τους βοηθήσει να πιάσουν τον νέο εγκληματία και να σώσουν την ανθρωπότητα! Έτσι ο Gru από πρώην κακοποιός μετατρέπετε σε κατάσκοπο και η δράση ξεκινά.
Μπορεί να λάτρεψα το Despicable Me (2010) αλλά ήμουν πολύ επιφυλακτικός με τη συνέχεια. Η δημιουργία ενός sequel που δεν έχει τίποτα να προσφέρει με προβλημάτισε αρκετά και έβαλα την ταινία στον πάγο, γιαυτό άλλωστε καθυστέρησα να την δω. Παρόλα αυτά το σενάριο μπορεί να είναι απλά η αφορμή για μερικές νέες περιπέτειες αλλά δεν είναι και αδιάφορο.
Στο Despicable Me 2 συναντάμε τον Gru στο ρόλο του υπερπροστατευτικού αλλά και στοργικού πατέρα που προσπαθεί να κάνει τα πάντα για να είναι ευτυχισμένες οι κόρες του.Μπορεί να τα καταφέρνει περίφημα όμως αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα με το αντίθετο φύλο. Έτσι ένα από τα συν του σεναρίου είναι η εμβάθυνση του χαρακτήρα του Gru αλλά μέχρι εκεί.
Αν και θεωρητικά οι μεγάλοι πρωταγωνιστές είναι η οικογένεια του Gru αμέσως καταλαβαίνουμε πως είναι σε δεύτερη μοίρα. Τα minions κυριαρχούν με τις γκάφες τους και γίνονται το επίκεντρο της προσοχής. Όχι και άδικα αφού τα κατορθώματα τους είναι απίθανα και προσφέρουν άφθονο γέλιο.Θα λέγαμε πως η ταινία είναι μία σύνθεση από μικρά σκετσάκια που συνδέονται μεταξύ τους από τον κορμό της κεντρικής ιστορίας. Καθόλου παράξενο αν υπολογίσουμε πως ετοιμάζετε spinoff με κεντρικούς ήρωες τα κίτρινα ζιζάνια.
Η μεταγλωττισμένη έκδοση στα ελληνικά όπως γίνετε τις περισσότερης φορές ρίχνει την ποιότητα της ταινίας και δεν γίνετε αντιληπτό το μεγαλείο των Minions.
Με λίγα λόγια το δημιούργημα των Pierre Coffin και Chris Renaud θυμίζει ταινία κατασκόπων αλλά με μία πιο κωμική αντιμετώπιση. Η διάρκεια της ταινίας κυλάει ευχάριστα και με να τα Minions κλέβουν την παράσταση ενώ το γέλιο είναι αναπόφευκτο. Χωρίς να καταφέρνει να αγγίξει τον πήχη της πρώτης ταινίας μπαίνει άνετα στην πεντάδα των φετινών καλύτερων animation και βάζει πορεία για τα Oscar.
Προσωπική Αξιολόγηση: 3,5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου