 |
| Βεντέτα όπως δεν έχει ξαναδεί κανείς… |
Η ιστορία αυτή ξεκινά κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου όπου ο William Anderson "Devil Anse" Hatfield γνωρίζει τον Randolph "Randall" McCoy. Οι προαναφερθέντες υπηρετούσαν στον στρατό τον νοτίων και όπως είναι φυσικό σε περίοδο πολέμου είχαν αρκετά φιλικές σχέσεις . Αυτό βέβαια έπαψε να ισχύει όταν οι Hatfields της δυτικής Βιρτζίνια δολοφονούν τον αδελφό του Randall . Αιτία της δολοφονίας ήταν το γεγονός ότι ο τελευταίος διάλεξε να πολεμήσει με την μεριά των βορείων κάτι που κατά την διάρκεια μιας αντιδικίας στο τοπικό saloon είχε ως αποτέλεσμα την δολοφονία του από τον Jim Vance (θείο του Devil Anse). Το έγκλημα αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια βένετα χωρίς προηγούμενα με πολλούς θανάτους, έναν απρόσμενο έρωτα και παρά πολύ πιστολίδι .
Η ποιότητα παραγωγής της εν λόγω σειράς είναι εξαιρετική. Η
απεικόνιση της φύσης , τα σπίτια , τα χωράφια , αλλά ακόμα και τα κοστούμια
καταφέρνουν και μεταφέρουν τέλεια το κλίμα της εποχής δημιουργώντας έντονα
συναισθήματα στον θεατή αλλά ταυτόχρονα, ωραιοποιώντας λίγο την χρονική αυτή
περίοδο, δημιουργούν την επιθυμία να μπορούσε κάποιος να βιώσει τα γεγονότα από
κοντά.
Το History Channel δημιούργησε μια σειρά με ιστορική
ακρίβεια. Οι ηθοποιοί κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια στην δημιουργία της σειράς
και αυτό φαίνεται μέχρι και από την προφορά που χρησιμοποιούν . Εκτός από τον
Costner και τον Paxton που προφανώς αποτελούν τα μεγάλα ονόματα άξιοι αναφοράς
είναι και το υπόλοιπο casting που καταφέρνει σε κάθε σκηνή να πείσει για την
ακριβή απεικόνισης της περιόδου. Πέρα από το casting σημαντικά βοήθησαν και οι
τοποθεσίες που επιλέχτηκαν για τα γυρίσματα. Από την βουνοπλαγιά που έκοβαν
ξυλεία οι Hatfields μέχρι και τα χωράφια των McCoys η άγρια φύση της βορείου
Αμερικής βρισκόταν στο ζενίθ της και κατάφερνε να μαγέψει.
Όπως είναι λογικό από μια σειρά Western ο θεατής περιμένει να
ακούσει και την κατάλληλη μουσική. Η μουσική λοιπόν στο Hatfields & McCoys
καταφέρνει να περιέχει ένα western κλίμα χωρίς όμως να περιέχει υπερβολές ή να προσπαθεί να μιμηθεί
την εκπληκτική μουσική του Ennio Moriccone.
Η διάσημη αυτή βεντέτα κατάφερε και απασχόλησε αξιόλογα τον
χρόνο μου αφήνοντας στο μυαλό μου την σκέψη ότι τέτοιου τύπου σειρές λείπουν
από την σημερινή τηλεόραση. Ελπίζω να βρεθώ ξανά στην ευχάριστη θέση να
σχολιάσω ένα τέτοιου είδους “έργο τέχνης” που να έχει παρόμοιο επίπεδου παραγωγής
και να είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
Δείτε επίσης:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου