 |
| Πέρα από τα βουνά της καταχνιάς και ως την κορυφή του μοναχικού βουνού… |
Ως φανατικός αναγνώστης της high fantasy λογοτεχνίας και ολοκλήρου του λογοτεχνικού έργου του Tolkien το δεύτερο μέρος το περίμενα σε αναμμένα κάρβουνα . Αυτό συνέβαινε γιατί αφού είχα διαβάσει το βιβλίο και είχα παρακολουθήσει και τα productions video του σκηνοθέτη ήξερα ότι το δεύτερο μέρος της καινούργιας τριλογίας θα περιέχει και το μεγαλύτερο κομμάτι της πλοκής. Αρχικά είχα τις ανησυχίες μου γιατί πίστευα ότι θα είναι πολύ βεβιασμένο το αποτέλεσμα λόγω της πληθώρας των γεγονότων που συμβαίνουν αλλά κάθε άλλο παρά με απογοήτευσε το αποτέλεσμα.
Ωστόσο πέρα από την δράση υπήρχε και τεραστία ανάπτυξη στους χαρακτήρες του βιβλίου. Από την πρώτη κιόλας σκηνή που συναντάμε τον Θόριν μέσα στην ταβέρνα καταλαβαίνουμε ότι ο Jackson έχει σκοπό να δημιουργήσει ένα δέσιμο με τους ήρωες τόσο δυνατό όσο και ο ανάλογος που αποκτήσαμε γνωρίζοντας την συντρόφια του δακτυλιδιού το 2001. Σε αυτό βέβαια καταλυτικό ρολό έπαιξε η εξαιρετική ερμηνεία των ηθοποιών αλλά και το σενάριο αφού το ίδιο το βιβλίο έδινε λίγα στοιχειά για τους νάνους εκτός του Θόριν. Ο τελευταίος βέβαια κατάφερε και μονοπώλησε λίγο τα πλανά αφού γέμιζε με την παρουσία του και την δυναμική του τη σκηνή χωρίς όμως να δημιουργεί το αίσθημα ότι παραμελούνται οι υπόλοιποι .
Εκτός από τους 13 νάνους μεγάλος πρωταγωνιστής είναι και ο Smaug που κατάφερε και έθεσε νέα πρότυπα στην μετενσάρκωση του κακού στην μεγάλη οθόνη. Κολοσσιαίος, ευφυής, άπληστος, εκδικητικός αλλά και τρομακτικός είναι λίγα από τα επίθετα που συνθέτουν τον χαρακτήρα του δράκου. Ταυτόχρονα έχοντας τον Benedict Clubberbatch ως φωνή μπορεί να κάνει τον οποιονδήποτε να νιώσει σαστισμένο αλλά και μικρό παιδάκι απέναντι του.
Πέρα από τα θετικά φυσικά υπάρχουν και μερικά αρνητικά κατά την άποψη μου που δεν βλάπτουν όμως την συνολική εικόνα . Ένα από αυτά ήταν τα εφέ που αν και στο σύνολο τους ήταν άψογα υπήρχαν φορές που φαίνονταν λίγο απαρχαιωμένα για την εποχή μας. Μπορεί να είναι και ιδέα μου αυτό, η ακόμα να φταίει η IMAX οθόνη που παρακολούθησα το έργο όμως πιστεύω ότι θα το παρατήρησαν αρκετοί. Εκτός από τα εφέ περιττές για την υπόθεση του έργου μπορούν να χαρακτηριστούν και οι σκηνές που περιείχαν την έρευνα του Gandalf για τον νεκρομάντη. Ωστόσο οι σκηνές αυτές κατάφερναν και γέμιζαν ευχάριστα την ώρα παρουσιάζοντας και μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το τι συνέβαινε στην υπόλοιπη μέση γη.
Το The Hobbit: The Desolation of Smaug αποτελεί ένα σύγχρονο αριστούργημα το οποίο καταφέρνει και κοιτά κατάματα την τριλογία του άρχοντα των δακτυλιδιών σε όλα τα επίπεδα. Ο Peter Jackson αφού έκανε την εισαγωγή του στην πρώτη ταινία ήρθε και σέρβιρε το κυρίως πιάτο κάνοντας μας να περιμένουμε με ανυπομονησία το επιδόρπιο…
Κατά τα άλλα η παραγωγή κατάφερε και κράτησε τα υψηλά στάνταρ της πρώτης παρουσίασης του The Hobbit και ταυτόχρονα για άλλη μια φορά είχε καθηλωτική μουσική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου