Ρομαντικές ταινίες. Ένας είδος λιγότερο αγαπητό από το κοινό και όταν ακούμε για αυτές συνήθως έχουμε μια όχι και τόσο χαρούμενη εικόνα στο μυαλό μας. Στο "Όσα φέρνει ο χρόνος" όπως είναι και ο τίτλος της ταινίας στα ελληνικά, έχουμε για σκηνοθέτη και σεναριογράφο τον μάστερ του είδους Richard Curtis. Αυτό τα λέει όλα! Άσε που και η υπόθεση έχει να κάνει και με ταξίδια στο χρόνο, σχέσεις πατέρα-γιου και όλα αυτά με μία δόση βρετανικού χιούμορ.
O Τim (Domhnall Gleeson) είναι ένας νεαρός που μόλις μπήκε στα 21. Είναι χαμηλών τόνων και δεν τα πάει και πολύ καλά με τις κοπέλες, Όταν όμως γίνετε 21 μαθαίνει από τον πατέρα του (Bill Nighy) πως οι ενήλικοι άντρες τις οικογένειας του έχουν ένα μυστικό: Μπορούν να μπουν μέσα σε μία ντουλάπα και να ταξιδέψουν πίσω στο χρόνο. Φυσικά ο Τim νομίζει πως του κάνει πλάκα αλλά μόλις το δοκιμάσει θα συνειδητοποιήσει πως μπορεί να αλλάξει ότι δεν του αρέσει. Και όπως κάθε νέος στην ηλικία του θα προσπαθήσει να εντυπωσιάσει τα κορίτσια μέχρι να συναντήσει την Mary (Rachel McAdams) μία κοπέλα από την Αμερική που θα αποδεχτεί και ο μεγάλος του έρωτας. Η ζωή τους θα κυλάει φυσιολογικά και ο Tim θα πάρει ένα σπουδαίο μάθημα ζωής....
Η αλήθεια είναι πως πριν ξεκινήσω να βλέπω την ταινία δεν ήξερα το παραμικρό για την υπόθεση ή το ποιος έχει αναλάβει τη σκηνοθεσία. Μέσα στο πρώτο δεκάλεπτο είπα πως μου θυμίζει πολύ το Love Actually . Σαν deja vu λοιπόν ένιωσα το στίγμα του Richard Curtis. Αψεγάδιαστες ιστορίες αγάπης και η πλοκή να παρουσιάζετε λίγο απλοϊκά, χωρίς να δείχνει πως υπάρχει ιδιαίτερη συνοχή, μόνο που αυτή την φορά είχαμε και το κομμάτι του φανταστικού.
Ο Curtis που έχει συνδέσει το όνομα του με ταινίες όπως "4 Γάμοι και Μία Κηδεία", "Μία Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ", "Αγάπη είναι" αλλά και με τον χαρακτήρα του Mr.Bean επιστρέφει πιο ώριμος με μία ιστορία γεμάτη ερωτήματα για την ίδια την ζωή.
Τα κλισέ δεν λείπουν από την ιστορία του αλλά έτσι μας έχει συνηθίσει. Τα καινούρια συστατικά που μας εισάγει αυτή την φορά είναι τα ατέλειωτα υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με την ζωή αλλά και την απώλεια. Σε αυτό το κομμάτι συμβάλει ιδιαίτερα ο εκκεντρικός αλλά και γεμάτος σοφία Bill Nighy που για άλλη μια φορά είναι απολαυστικός.
Επιπλέον ο σκηνοθέτης εισβάλει σε τομείς που δεν κατέχει όπως αυτός της επιστημονικής φαντασία. Προσπαθεί μέσω του πατέρα να εξηγήσει του κανόνες για τα ταξίδια στο χρόνο αλλά κατά τη διάρκεια τις ταινίας δημιουργούνται όλο και περισσότερα κενά στον θεατή από τους ίδιους νόμους που αυτός έχει θέσει.
Παρόλα αυτά έχουμε έναν βελτιωμένο Richard Curtis με τα 123 λεπτά της ταινίας του να περνούν πολύ ευχάριστα. Τα λόγια για το cast είναι περιττά καθώς ξεπερνούν τις προσδοκίες ενώ δεν λείπει και το χιούμορ. Κάνοντας τα στραβά μάτια για τις μερικές ατέλειες του σεναρίου θα λέγαμε πως στέκεται πολύ καλά για το είδος της ενώ ο θεατής μόνο κερδισμένος μπορεί να βγει αφού μετά το τέλος της ταινίας θα μπει σε σκέψεις.
Προσωπική Αξιολόγηση: 3,5/5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου