Σάββατο 3 Μαΐου 2014

Arrow (2012 - present)


“I’ ll be back”…
Όπως ο Arnold Schwarzenegger έτσι και εγώ απάντησα στον Nίκο όταν με ρώτησε ποτέ θα ξαναγράψω κριτική, κάπου ανάμεσα στα τέλη Φλεβάρη και αρχές Μάρτη. Ευτυχώς που υπάρχουν όμως και οι διακοπές του Πάσχα και κατάφερα και έκλεψα λίγο χρόνο για να δω μια νέα σειρά γιατί αλλιώς με το πρόγραμμα και τις εργασίες της σχολής η δική μου επιστροφή θα αργούσε πολύ περισσότερο από αυτή του terminator Τ-800. Η σειρά που παρακολούθησα βέβαια δεν θα μπορούσε να είναι άλλη πέρα από την σειρά Arrow του The CW Television Network .


Όπως κάθε μεταφορά ήρωα της DC που γίνεται στα τελευταία χρόνια από το χαρτί στην οθόνη (εκτός του green lantern φυσικά) έτσι λοιπόν και το arrow προσπαθεί απεγνωσμένα να φτάσει σε επίπεδα dark knight. Προφανώς και αυτό δεν ειναι εύκολα επιτεύξιμο αλλά μπορώ να πω ότι η προσπάθεια από την μεριά της παραγωγής είναι άξια λόγου και δείχνει το πάθος που υπάρχει για να γίνει μια πολύ ωραία μεταφορά που από ότι φαίνεται θα μας κρατήσει αρκετές σεζόν παρέα.




Η σειρά έχει 2 φάσεις σε κάθε επεισόδιο . Στην αρχή βλέπουμε τον Oliver Queen στην σύγχρονη Starling city συνήθως να καταπολεμά το έγκλημα σαν σύγχρονος Ρομπεν των δασών. Ωστόσο όταν αφήνει το τόξο και την φαρέτρα βλέπουμε την προσκοπική του ζωή και το πόσο δύσκολο είναι να προσαρμοστεί σε αυτήν. Αυτό συμβαίνει όπως είναι λογικό γιατί προσπαθεί να συνδυάσει την νυχτερινή δουλειά του μασκοφόρου εκδικητή με αυτήν του Αμερικάνου Κροίσου και επιχειρηματία. Αλλά όταν η σειρά δεν ασχολείται με την σύγχρονη Starling City τότε στην δεύτερη φάση μέσω flashback μας δείχνει πως ο Oliver κατάφερε και επέζησε από το νησί στο οποίο είχε ναυαγήσει, αλλά και πως οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες που πέρασε στο νησί κατάφεραν και αλλάξαν την προσωπικότητά του μετατρέποντας τον από τον ανεύθυνο και αμοραλιστή γιο Κροίσου στον μασκοφόρο εκδικητή Green Arrow.

Deathstroke
Κατά την διάρκεια των επεισοδίων η παραγωγή έχει καταφέρει και έχει εμφανίσει πολλούς από τους διάσημους εγκληματίες του σύμπαντος της DC. Από τον deathstroke και τον deadshot που ίσως και να είναι οι ποιο γνωστοί περνάμε στον dark archer και τον count vertigo. Στην συνέχεια έχουμε και επεισόδια που αφορούν τους firefly, huntress αλλά και τον brother blood. Όλες αυτές οι εμφανίσεις γίνονται όπως είναι φυσικό χωρίς να ξεχνάει και τους υπολοίπους χαρακτήρες της ομάδας Arrow σεβόμενη πάντα το αυθεντικό υλικό. Ταυτόχρονα η παραγωγή δίνει και μια νέα πινελιά αφού καταφέρνει και τους φέρνει σε επίπεδα ρεαλιστικά αφαιρώντας τα στοιχεία του Comics που ίσως να γελοιοποιούσαν λίγο την μεταφορά αυτή από τις σελίδες στην οθόνη. Με λίγα λόγια η παραγωγή αντιγράφει ακριβώς την ίδια διαδικασία των αδερφών Nolan με την τριλογία τους για τον σκοτεινό ιππότη.
Deadshot

Ωστόσο όπως είναι λογικό σε όλα τα έργα τέχνης της μικρής και μεγάλης οθόνης, που έχουν πολλούς συντελεστές, υπάρχουν και αρκετά μελανά σημεία. Ενώ οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί και παρουσιάζουν με πρωτότυπο τρόπο τους χαρακτήρες τους είναι πολύ δύσκολο να δεθείς με το σύνολο των ηρώων. Αυτό συμβαίνει γιατί δυστυχώς και ο Oliver αλλά και το σύνολο της ομάδας Arrow είναι μονοδιάστατοι και αρκετά μονόπλευροι με αποτέλεσμα πολλές φορές να γίνεται προβλέψιμο το σενάριο. Κάτι που καθιστά το Arrow βαρετό σε κάποια σημεία με συνέπεια απλά να περιμένεις να τελειώσει αυτή η σκηνή με ανυπομονησία για τη επόμενη.

Πέρα από τα δικά μου παράπονα η σειρά καταφέρνει και είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Αυτό το πετυχαίνει επειδή έχει αρκετά στοιχεία από την αυθεντική ιστορία και το σύμπαν της DC αλλά και επειδή ταυτόχρονα η παραγωγή δίνει και την δική της άποψη. Έτσι καταφέρνει να κάνει και ένα φανατικό σαν και εμένα να θέλει να την δει αλλά και έναν που δεν είχε ποτέ του καμία σχέση με τον χώρο των κόμικς.

Δείτε επίσης:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου