Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

Oculus (2013) - Review / Κριτική


Καθρέπτες! Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που με τρομάζουν σε θρίλερ αλλά όταν ακούω για αυτά τα "μοχθηρά" έπιπλα να πρωταγωνιστούν σε μία ταινία δεν θα είναι και η πρώτη μου επιλογή για να την δω. Παρόλα αυτά στον Καθρέφτη της Κολάσεως, όπως είναι και ο τίτλος της ταινίας στα ελληνικά, είπα να κάνω το πρώτο βήμα. Άλλωστε το trailer υπόσχεται μια δυνατή υπερφυσική ταινία τρόμου. Οπότε τι διάολο...

Πριν από δέκα χρόνια  μία τραγωδία χτυπάει την οικογένεια  Russell όπου θα άλλαζε για πάντα την ζωή των μικρών αδελφών Tim και Kaylie καθώς ο Tim θεωρείτε ότι σκότωσε τους γονείς του. Σήμερα ο Τim σε ηλικία 21 ετών βγαίνει από την κλινική όπου κρατούνταν και θέλει να προχωρήσει με την ζωή του. Η αδερφή του όμως πιστεύει πως για το τρομερό έγκλημα ευθύνεται μία σκοτεινή δύναμη που υπάρχει μέσα σε έναν καθρέφτη αντίκα που είχαν στο σπίτι τους. Έτσι προσπαθώντας να αποδείξει την αθωότητα του αδερφού της επιστρέφουν στο πατρικό τους ψάχνοντας για αποδείξεις. Κάπου εκεί όμως η αίσθηση της πραγματικότητας χάνεται και ο παιδικός τους εφιάλτης ξαναζωντανεύει...

Βασισμένο στην ταινία μικρού μήκους  Oculus: Chapter 3 - The Man with the Plan  o σκηνοθέτης Mike Flanagan  βλέπει το εγχείρημα του να γίνεται μια  full length ταινία και προσπαθεί να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να πρωτοτυπήσει και να ξεφύγει από τα κλισέ του είδους. Πράγμα που το οποίο ως ένα βαθμό το καταφέρνει με το  film editting που επιμελείται ο ίδιος.


Η ιστορία μας εξελίσσεται σε δύο χρόνους παράλληλα. Από την μία μας δείχνει τα δύο αδέρφια στην αναζήτηση τους για στοιχεία  και ταυτόχρονα τα γεγονότα που συνέβαιναν στο σπίτι 10 χρόνια πριν (ως αναμνήσεις του Tim). Το εντυπωσιακό σε αυτό όμως βρίσκεται στο μοντάζ καθώς οι σκηνές από την μία ιστορία αποτελούν την συνέχεια της άλλης χωρίς όμως να χάνεται η συνοχή.

Η ταινία από τα πρώτα λεπτά σε βυθίζει μέσα σε αυτήν και η δράση δεν αργεί να έρθει. Χωρίς να χρησιμοποιούνται ιδιαίτερα απότομες σκηνές με κραυγές το Oculus καταφέρνει να σε τρομάξει με την ευφυΐα του. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και δυνατές σκηνές τρόμου αφού κατά την διάρκεια της ταινίας ο σκηνοθέτης ουκ ολίγες φορές θα προσπαθήσει να  μας σοκάρει με αρκετά πρωτότυπες ιδέες.

Στα θετικά της ταινίας προστίθενται και οι ερμηνείες αφού οι δύο πρωταγωνιστές μας Karen Gillan και Brenton Thwaites ανταπεξέρχονται πολύ καλά στους ρόλους τους και γίνονται αρκετά πειστικοί. Κάτι που λείπει συνήθως από ανάλογες παραγωγές ταινιών τρόμου στις μέρες μας.



Αν και όπως καταλαβαίνεται λάτρεψα την ταινία δεν γίνεται να παραλείψω κάποια ψεγάδια της. Ο Flanagan ενώ έχει ένα πολύ έξυπνο σενάριο στα χέρια του και γίνεται πολύ δημιουργικός με το μοντάζ ίσως η απειρία του τον κάνει να παραλείψει κάποια σημαντικά κομμάτια για την εξέλιξη της ιστορίας μας, Δεν αναφέρει καθόλου για την προέλευση του καθρέφτη και γενικά τι υπάρχει πίσω από αυτών όσο αφορά τις σκοτεινές δυνάμεις. Έτσι ο θεατής μένει με την απορία.

Κλείνοντας θα λέγαμε πως αν σου άρεσε το Conjuring και το Mama τότε αυτή η ταινία είναι ότι πρέπει για εσένα καθώς την θεωρώ εξίσου καλή με αυτές που ανέφερα. Σοκαρίστηκες σκηνές, ωραίο φινάλε, έξυπνη ταινία τι άλλο να θες. Απλά ελπίζουμε σε sequel/prequel κάτι τέτοιο και σύντομα...

Προσωπική Αξιολόγηση: 3.5/5


Y.Γ. :Όσο αφορά την θέαση της ταινίας προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν συστήνεται για παρέα. Η ιστορία απαιτεί την πλήρης προσοχή διότι παίζει με το μυαλό μας. Αν βρίσκεσαι σε παρέα κλασσικά θα πεις της χαζομάρες σου και θα χαλάσει η ατμόσφαιρα. Οπότε καλύτερα μόνος,νύχτα και αν φοβάσαι και τους καθρέπτες ακόμα καλύτερα. Την είδα δύο φορές γιαυτό το λέω.

Δείτε επίσης:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου